In de week die daarop volgde kreeg ik plots een bericht van een andere vriendin (die toevallig dezelfde naam draagt). Eentje die ik ondertussen al 31 jaar ken. Eigenlijk meer een zus. Ze stuurde of ik last minute toch niet mee wilde naar Pukkelpop, want ze had onverwachts nog tickets kunnen bemachtigen. Wetende dat ik…
Auteur: Eveline
Misselijkheid
Vanaf week 6 stak de ochtendmisselijkheid de kop op. Of ja, gewoon misselijkheid, want een ochtend duurt over het algemeen geen 24 uur. 🤠Tot dan was ik wel licht misselijk geweest, maar toen brak de hel echt los. Vanaf ik wakker werd was ze daar, om mij zowat de hele dag te vergezellen. De…
Keuze gynaecoloog
Met de positieve test in mijn handen belde ik een paar dagen later het secretariaat van de gynaecoloog. Een andere dan degene waar ik al een paar jaar langs ging. Dat had meerdere redenen. Eerst en vooral wilde ik absoluut bevallen in het ziekenhuis van Dendermonde. Ik voel me daar bijna thuis na mijn hele…
Fysieke emoties
Afgelopen weekend liep ik met mijn hoofd tegen de spreekwoordelijke muur. Het licht ging uit, en het leek alsof mijn geest zich had losgemaakt van mijn lichaam. Het voelde alsof iemand anders in mijn lichaam zat, en daar heel paniekerig weer probeerde uit te geraken. Het was een uitbarsting van opgestapelde emoties. Een apotheose van…
Positief
Ergens in juli, dus een maand na de coloscopie, maakten Superman en ik een lange wandeling. Dat deden we wel vaker. We wilden namelijk allebei een paar kilootjes kwijt en wandelen was daar ideaal voor. Daarnaast konden we tijdens een wandeling heel actief tijd voor elkaar maken en luisteren naar elkanders bekommernissen. Bijna op het…
Terug naar de realiteit
Opnieuw aan het werk. In eerste instantie wilde ik dat graag heel snel. Mezelf weer nuttig voelen, weer een deel van de maatschappij zijn. Het plan was dus om eind april terug op te starten, maar dan zou ik meteen in die verlengde weekends gegooid worden. Voor wie dat nog niet wist: Superman en ik…
Kinderwens deel 4
Nadat ik helemaal was bijgekomen van de narcose en het nieuws, mocht ik naar huis. Superman was me al aan het opwachten aan de uitgang. “Hoe ging het?”, vroeg hij. Ik begon te lachen en zei: “Kom, we moeten naar huis. Ge moet mij zwanger maken!” Hij geloofde mij niet. “Dat gaan we mooi niet…
Kinderwens deel 3
En zo werd er bij elke consultatie ook steevast vermeld: “jullie hebben een kinderwens”. Er wordt in de tweede persoon meervoud gepraat omdat ik Superman sinds mijn diagnose meesleur naar zowat elke afspraak. Drie jaar lang hoorden we deze zin terugkomen. Dus het zat in onze hersenen gebrand. Wij hebben een kinderwens. Hebben wij een…
Kinderwens deel 2
Mijn eerste afspraak daar herinner ik me nog als de dag van gisteren. Het begon met een onderzoek, waarvan de planning helemaal was misgelopen, waarna ik naar een kamertje werd gebracht door de IBD-verpleegster van dienst. Dat kamertje leek wel een berging, met een klein tafeltje en twee stoelen. Daar werd mijn behandelplan uit de…
Kinderwens deel 1
Voor velen leek het alsof de geboorte van onze dochter uit het niets kwam. Alsof er geen kinderwens was. Maar die was er wel natuurlijk. Meer nog, die ging heel wat jaren terug. In 2019 kreeg ik een miskraam. Daar schreef ik ooit een stukje over, dat ik later nog wel eens opnieuw zal delen….